2 april 2019: Vanmorgen hebben wij onszelf klaargestoomd voor de observatie van groepstherapie voor CP-kinderen in het Centre Caritas hier in Pointe-Noire. Helaas bleek sprake van een communicatiestoornis tussen de organisatie en ons waardoor er geen kinderen kwamen opdagen. Een tegenvaller! De ergo’s hebben toen de tijd opgevuld door de cursisten te tonen dat speelgoedjes gemaakt kunnen worden van waardevol restmateriaal. Men kan dus nu aan collega’s en ouders tonen dat speelgoed niet 
duur hoeft te zijn en toch heel functioneel. En dit is in dit uiterst arme land heel waardevol. Gelukkig kwamen later toch nog wat CP-kinderen. Die kregen therapie van de Congolese kinés. Opvallend was dat ze vooral tegelijk individuele therapie kregen en niet echt groepstherapie. Donderdag komt dezelfde activiteit terug en hopen we meer te zien.
Er werden daarna twee iets oudere kinderen gezien. De werkwijze is steeds hetzelfde: de intake, de observatie en het opstellen van het behandelplan. Dit wordt door één van de Congolese collega’s uitgevoerd, waarbij men elkaar helpt. Wij geven tips, ideeën en feedback op hun werkwijze. Het komt nogal eens voor dat wij een behandeling voordoen en dat dit lijkt op ‘overnemen’. Inderdaad is het soms lastig om op je handen te blijven zitten, maar we geven les, we behandelen niet!
In de middag gaf één van de kinés uitleg over hoofdstuk 1 van ons Hambisela studieboek. De gedachte is dat herhalen van een les voor de anderen leerzaam kan zijn. De collega ging er heel serieus mee om en kreeg applaus omdat ze het verhaal geheel uit haar hoofd had verteld en geheel correct.
Het laatste onderdeel van de dag was een vergadering van ouders van CP-kinderen, wederom ingeleid en begeleid door Congolese kinés. De bedoeling is dat uiteindelijk een oudervereniging ontstaat die voor de belangen van CP-kinderen en hun ouders of verzorgers opkomt. Wat een diversiteit aan activiteiten hebben we eigenlijk!
Henk Aarts, ergotherapeut
