27-03-2019: Zoals gebruikelijk begint de dag met visite lopen langs de bedden van de kinderen die gisteren werden geopereerd. Hoe is het met de wond? Heeft men pijn? Kon men slapen? We troffen geen narigheden aan. Integendeel, de kinderen waren monter, ze lachten en giechelden (de meisjes) al weer. Heerlijk om te zien!
Dr. Jan Bos en OK-verpleegkundige Marjo ten Kate gingen op de OK aan de slag. De dag was werkelijk helemaal volgepland. Er stonden enkele intensieve operaties op het programma. Die werden als eerste uitgevoerd. De eerste operatie begon vanmorgen exact om 08.00 uur. Later werd de dag ‘opgevuld’ met een aantal kortdurende operaties. Operaties die voor Jan bijna een fluitje van een cent waren, maar voor de ouders toch een stressvolle gebeurtenis. Zij moesten de operatie lijdzaam afwachten in de (mooie!) tuin. Logisch dat ze in spanning zaten. Als je een peutertje van 3 jaar achter moet laten bij de witte vreemde dokter, dan kan je je tranen moeilijk bedwingen. Ik zag vandaag tranen vanwege stress maar ook tranen van vreugde. En als ik dan ‘mijn’ kindjes op de zaal zie, begrijp je dan hoe ik mij voel?
Mijn job is zo heerlijk, ik werk hier samen met een Rwandese collega. Een vrouw die goedwillend is maar geen ziekenhuisopleiding heeft genoten. Voor mij is het dan heerlijk om te zien hoe blijmoedig zij mijn instructies aanvaardt en uitvoert tijdens het werk.
Onze chirurg Jan Bos kan het werk ook niet laten. Het is zijn passie om mensen te helpen. Het werd voor hem nog een latertje, omdat hij nog veel consultaties heeft uitgevoerd. Wat betekent dat zowel voor de afdeling chirurgie als de afdeling fysiotherapie, met Wiel Wijnen als hoofd, de komende dagen nog veel werk te verrichten zal zijn. Maar al dat werk… maakt ons blij! Groet uit Gatataga, Mariane Snijkers, hoofdverpleegkundige.
