Willem Struijs (geboren 1914, overleden 1999) heeft een groot deel van zijn leven de gevolgen van polio van zeer nabij ondervonden. Zijn echtgenote werd twee maal door deze ziekte getroffen en moest via vele operaties weer mobiel worden gemaakt, zover dat dan mogelijk was.
Willem Struijs, die oprichter en directeur was van één van de bekende Nederlandse fabrieken van kinderschoenen, kreeg in 1976 van een artsenteam uit Rotterdam, dat in Congo-Brazzaville operaties had verricht, het verzoek om rest- en foutparen schoenen ter beschikking te stellen.
Het was zijn vrouw Bertha (zij overleed in 1980), die hem stimuleerde om niet zó maar wat restanten te zenden, maar zélf naar Congo-Brazzaville (officieel: Republiek Congo) te gaan om met eigen ogen te zien waaraan werkelijk behoefte was. Ter plaatse aangekomen, nam hij contact op met medewerkers die uitgezonden waren door de hulporganisatie Terres des Hommes, om samen te bespreken en te inventariseren aan welk type schoeisel de meeste behoefte was.
In de hoofdstad Brazzaville zag Willem met eigen ogen vele poliopatiënten, die op handen en voeten (als viervoeters) of schuivend op hun zitvlak, zich verplaatsten. Hij was diep getroffen en als een gedreven organisator stelde hij vast wat allereerst moest gebeuren. Zijn eerste doelstelling was om te trachten de viervoeters weer mobiel te krijgen. Dit kon door gebruikmaking van beugels en krukken, (die daar ter plekke werden gemaakt) en door het juiste schoeisel te verstrekken.
Al snel werd duidelijk, dat dit gemakkelijker gezegd was dan gedaan in een land dat zo vlak onder de evenaar ligt en waar niets, maar dan ook helemaal niets aanwezig was! Het was onmogelijk om al dit werk in je eentje te doen. Na 14 dagen kwam hij weer in Nederland terug en zocht contact met Meüs van der Poel. Meüs was al vanaf 1957 zowel een vriend en collega als een zakelijke relatie van Willem. Hij had bij hem al eerder indruk gemaakt vanwege zijn schoentechnische kennis. Samen gaven zij les in dit vak bij de toenmalige Stichting Vakopleiding.
De twee smeedden plannen om tot een echt kleinschalig hulpproject voor poliopatiënten in Congo-Brazzaville te komen. Ze besloten na een halfjaar weer terug te gaan naar Congo-Brazzaville om een gedegen inventarisatie te maken. Ook werd getracht een goede eenvoudige werkplaats op te zetten, waar zowel beugels als orthopedische aanpassingen aan schoeisel konden worden gemaakt. Zelfs dát was nog te hoog ingeschat en dus besloten zij, toen zij weer in Nederland waren, een houten zool te ontwerpen die anatomisch en ‘voet verantwoord’ was en waaraan zowel eenvoudige orthopedische aanpassingen als beugels konden worden vastgemaakt.
Zo werd de bekende Kongo-sandaal met lederen kappen ontworpen en met duizenden paren tegelijk verstuurd naar Congo-Brazzaville. De kosten werden betaald van de giften van vele sponsoren, o.a uit de opbrengst van de jaarlijkse bazaar van het bejaardentehuis De Schutse te Rotterdam en uit giften van de toenmalige Christelijke Bond van Schoenmakers in Nederland.
Maar weldra kwamen Willem en Meüs erachter, dat het onverantwoord was dit werk samen verder te blijven doen. Meüs werkte als schoentechnisch specialist veel samen met Pim Mulder, die als revalidatiearts verbonden was aan de Adriaan-Stichting te Rotterdam, een revalidatiekliniek voor kinderen waar zij samen elke week een technisch spreekuur hadden. Pim was direct bereid om belangeloos mee te gaan en zo ontstond het eerste medisch-technische team, dat voortaan elk jaar naar Congo-Brazzaville zou gaan om zowel medische ondersteuning te geven als ondersteuning op schoentechnisch gebied.
Kroon op Willem´s werk was de bouw en inrichting van de orthopedische werkplaats in Brazzaville die met verkregen gelden kon worden gebouwd en zijn naam ging dragen: Centre National d´Appareillage Orthopédique Willem Struijs.
Het werk van Willem was aan de Congolese overheid niet onopgemerkt gebleven. In 1996 werd hij benoemd tot Chancelier des Ordres Nationaux de la République Nationale du Congo. In Nederland werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau en de 
gemeente Rotterdam speldde hem de Erasmusspeld op vanwege zijn sociale verdiensten.
In 1999 overleed Willem Struijs op 84-jarige leeftijd. Zijn werk was daarmee niet ten einde. Willem Struijs heeft zijn heilig vuur overgedragen aan de volgende generatie bestuursleden en medewerkers van Stichting Op Gelijke Voet.
