Een equipe met fysiotherapeuten is vanaf begin maart intensief aan slag met een lesprogramma voor lokale collega-behandelaars (kinés) in Congo-Brazzaville. Specifiek zijn de lessen en workshops gericht op de behandeling van kinderen met cerebrale parese (CP), zeg maar hersenbeschadiging waardoor allerlei vormen van neurologische uitval optreden. Het gaat zowel om geestelijke als fysieke stoornissen, en bijvoorbeeld ook blindheid. In de Franstalige wereld is de afkorting IMC gangbaar. De zorg voor deze groep patiëntjes moet bijna van de grond af opgebouwd worden.
De equipeleden Ada Munnik-Snaayer, Sandro van der Hoek en Toon Valks zetten met hun lesprogramma in op de nieuwe focus van onze hulpprojecten: zoveel mogelijk kennis en kunde overdragen.
Bij IMC-kinderen hebben de ouders de belangrijkste taak in de dagelijkse zorg. De vorming van ouderverenigingen helpt hier bij, zowel in het opkomen voor betere (overheids)zorg voor hun kinderen als het uitwisselen van ervaring. Daarom hebben de equipeleden ook contacten gelegd met vertegenwoordigers van ouderverenigingen.
In het zogenoemde Hambisela lesprogramma leren de kinés hoe ze ouders moeten informeren en instrueren hoe hun IMC-kind te verzorgen. Het is best lastig de voor hen volledig nieuwe behandelwijze bij te brengen: aandachtig observeren van het gehandicapte kind en de moeder, erbij gaan zitten en op ooghoogte contact maken met kind en moeder, adviseren en corrigeren van houdingen… Aarzelend en onwennig oefenen de kinés de lesstof in de praktijk. Na vier lesdagen krijgen de cursisten huiswerk mee om de komende zes maanden verder mee aan de slag te gaan. Hierbij hebben ze de mogelijkheid om via YouTube naar een tweetal films te kijken waarin de behandelwijze wordt gedemonstreerd.
Het lesprogramma is de eerste week van maart aangeboden in hoofdstad Brazzaville en wordt de tweede week van maart herhaald in havenstad Pointe-Noire. Uiteraard nemen de equipeleden hun ervaringen uit de eerste week mee naar de tweede week. Het team zal aanbevelingen uitwerken om het lesprogramma en de faciliteiten eromheen te verbeteren. Er is nog een hele weg te gaan voor de Hambisela behandelwijze voor IMC-kinderen algemeen ingang heeft gevonden, maar het begin is er. Sandro van der Hoek schreef ons bij aankomst in Pointe-Noire: “Het heeft hier, net als in Brazzaville, veel en hard geregend. De puinhopen zijn onbeschrijfelijk. In Nederland zou de noodtoestand zijn afgekondigd. En wat een veerkracht hebben de mensen hier. Het lijkt wel dat het dragen van hun lot de enige keuze is. Heel langzaam wordt de betekenis zichtbaar van het ‘ja’ zeggen op het verzoek iets te doen voor de kinderen met een cerebrale parese.” We bedanken de equipeleden voor hun geweldige inzet en zien uit naar nader bericht.
